Üniversite yıllarında tanışmıştım sesi ve müziği ile.
Bugün üzücü haberini alınca ne çok üzüldüm. Ailemden birini kaybettim sanki. Ya da bir parçamı. Hatta ilk sevgilimi aşkımı kaybetmiş gibi hissettim. Gözümden yaş aktı.
Gençlik yıllarımızın sesi demiş biri sosyal medyada. Ne kadar doğru!
Sen Nerdesin, Ayrılanlar için, Kör Kuyular, İspanyol Meyhanesi, 1 Mayıs daha nice nice eser.
Neşemizin, aşkımızın, acımızın, isyanımızın ne çok duygumuzun sesi olmuş.
Ve özel bir anım da var Timur Selçuk ile.
Üniversite yıllarımda İTÜ Maçka kampüsünde bir konser vermişti.
Yıl sanırım '85 ya da '86.
80 darbesi sonrası her yer sivil polis kaynıyor o zamanlar.
Konsere beyaz gömlek ve pantalon ile çıkmıştı her zamanki gibi.
Sahnede sadece piyanosu ve kendisi vardı. Konser başlamıştı ve bir kaç şarkı seslendirmişti ki sanırım piyanonun arkasından sahnenin içinden yani adamın biri yürüdü diğer tarafa geçti.
Şarkıyı seslendirirken yani.
Donduk kaldık o an. Hepimiz sivil polis diye düşünmüştük.
Derhal piyano çalmayı bıraktı. Bir saniye kan donduran bir sessizlik oldu. Ve adama doğru dönüp ''Bir daha sakın yapma bunu:'' dedi Timur Selçuk.
Adam da mahçup başını sallayıp ''Peki'' gibilerinden bir şeyler geveledi sanırım.
Çok şey öğrendik o an.
Ve dimdik oturduk koltuğumuzda başımız yukarda.
Işık içinde olsun güzel insan.
Bu akşam Timur Selçuk dinleyerek uğurluyorum onu.
Bir sonraki hayatta görüşmek üzere...
Aşkla uğurlar ola,
xxx
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder