Çamura Aşık Olmak!

Yaklaşık iki aydır her Salı sabahı oğullarımla MACHA Seramik Atölyesi'nin yolunu tutuyoruz...

Evde olunca ve büyük oğul (11 yaş) öğlenci olunca , hafta arasına yayabiliyorsunuz keyifli paylaşım anlarını...

Nasıl bulduk burayı?

Küçük oğlumun (6 yaş)gittiği hazırlık okulunda minik Duru'nun annesi Sevda...Atölyenin sahibesi...

Çok ama çok keyifli ve huzurlu saatler geçiriyoruz atölyesinde...

Eserlerimizi bilahare paylaşacağım sizlerle...Hazırlanıyoruz şu anda...

Sevda ve onunla atölyesinde birlikte çalıştığı , yine onun gibi dünya tatlısı iki arkadaşını tanıştırmak istiyorum bugün sizlere...

İşte kendi ağızlarından kendilerini anlatıyorlar...

Sevda Sarman

Duru ve Katre'nin annesi...İstanbul 1972 doğumlu. Kumkapı çocuğu ...
Tüm kapıların gönül rahatlığı ile açık tutulduğu bir Ermeni Mahallesinde geçmiş ilk çocukluk yılları...Hatta bir yayası (Ermenice teyze) varmış...Ermenilerin şekerli ekmeğinin tadı hala damağında Sevda'nın...

Çocukluğundan sıcak anılar var aklında...Rutin hamam muhabbetleri ve hamam çıkışlarında içilen soğuk gazoz...

1980 dönemi ''ortalık karışınca'' ailecek Kadıköy tarafına taşınmışlar. İstanbul Üniversitesi Sakarya İşletme 'den mezun...Sakarya'da ev tutmuş okurken...Dönüşte sarraf olan babasının yanında çalışmış. Pendik'te mağaza açmış babası ve bir sürede orada çalışmış Sevda. İşletme eğitimi ile ilişki üniversite yıllarındaki stajyerliğin ötesine geçememiş...1998 de evlenmiş ve bir süre çalışmamış. İlk kızı Katre 1999'da doğmuş. Ve bir süre sonra bir seramik atölyesinde çalışmaya başlamış. ''Hep elim ince el işlerine yatkındı ''diyor Sevda. Aileden gelen bir sanata yatkınlık olduğunu düşünüyor.

Karma ve kişisel sergilere katılmış. Hobisini mesleğe dönüştürüp kendi atölyesini açmış.

İkinci kızı Duru atölyede büyümüş...Emzirme , uyku ilk oyunlar hep atölyede olmuş...Önce yarım gün sonra tam günlü anaokuluna başlamış minik Duru...Ancak o şekilde çıkmış atölyeden...Duru'nun en sevdiği oyun yeri annesinin atölyesi...

''Ellerim hep çalıştı yaşam boyu.Örgü boncuk süsleme bezeme'' diyor Sevda.

Atölyede kursiyerleri var. Seramiği sevdirmek tanıtmak amaçları...Özellikle çocuklarla çalışmaktan keyif alıyorlar ve bunun sonucu olsa gerek çocuklar yoğunlukta atölye katılımcıları arasında...

Yetişkinlere Pazar hariç hergün 11:00-16:00 arası eğitim veriliyor. Hafta da en az bir gün katılım gerekiyormuş.

Çocuklar için ise en fazla iki saatlik eğitimler var. Cumartesi genelde çocuklar geliyormuş. Onlar da 10:00-12:30 arası katılıyorlar.

Atölyede sergi düzenliyorlar. Toptan/perakende sipariş alıp satış yapıyorlar.

Deneyimli seramikçilere fırın kullanımı konusunda da yardımcı olabiliyorlar.

Sevda, butik mağazalara ya da tasarım ürünlerin satıldığı yerlere ürünlerini vermek istiyor.

Özel sanat pazarlarında ürün sergiliyor ve satıyorlar. Cihangir'de iki hafta da bir sanat pazarı kurulduğunu onlardan öğrendim.

Özellikle çocuklarla özel projelere imza atmak istiyor Sevda. Çocukların çok duyarlı olduğunu söylüyor.

Çok net göremiyor olabilirsiniz ama altın rengi topuklu ayakkabıları var bu baykuşun...

Zaman zaman atölyeye okullar geliyor ziyaret etmeye...

Yaşama değerdi dedirtecek aşk dolu deneyimini sordum Sevda'ya da...

''Eşim ve çocuklarım yaşamımda doyum aldığım ve beni motive eden varlıklar ''dedi...

İkinci si ise ''Çamur'' dedi...

Hedefi 2012 'de kişisel sergi açmak Sevda'nın.

Burcu Kaya

1986 İstanbul doğumlu.Lise sonrası resim kursuna gitmiş. Seramik yapanlardan çok etkilenmiş burada ve ''karar vermiş''...2010 Marmara Güzel Sanatlar mezunu. Macha ile yolları 2009 'da staj yaparken denk gelmiş. Okul bitince de başlamış burada çalışmaya. Haftada altı gün aşkla geliyor ''işine''...

''Kesinlikle doğru yerdeyim'' dedi Burcu gözleri ışıl ışıl.

İlerisi için ne söylemek istersin dediğimde ise ''Hayatımda hep seramik olacak'' dedi...

Nilüfer Kürel

1981 İstanbul doğumlu ama o bir Trabzon'lu.

Lisede Fen/Matematik okumuş. Resimle hep hobi olarak ilgilenmiş.Bir mucize eseri yeteneğini keşif.

Evet doğru okudunuz...

Bilgisayar mühendisliği kodlaması yerine yanlışlıkla İstanbul Üniversitesi Seramik ve Cam bölümüne girmiş. Okulu görünce ''Bu benim yolum '' demiş...
Bu sefer hazırlanıp tekrar üniversite sınavlarına girmiş ve Marmara Güzel Sanatlara girmiş 2002'de. Seramik bölümünü seçmiş. Okul 2008 de bitmiş.

Okurken arkadaşları ile ortak atölye çalışmaları yapmış. Sonra da Macha 'da Sevda ile çalışmaya başlamış.

Yaşamında ikinci bir mucize daha var Nilüfer'in. Çocukluk aşkı ile tamamen rastlantı eseri karşılaşıp 15 sene sonra evlenmiş.

Nilüfer ''Burada olmaktan çok mutluyum. Çamur hayatı farkına varmamı sağlayan bir malzeme. Beni bireysel ve manevi olarak büyüten bir meslek bu ve işime aşığım. Çocuklarla çalışmayı özellikle çok seviyorum.'' der...

Kısadan hisse çıkarttım ben kendime bu işlerine, eşlerine ve en başta kendilerine aşık yaratıcı kadınlardan...

İşin aslı aşık olmakta...Eğer aşkta isek her ne yaparsak yapalım aşk ile yapıyor oluyoruz o işi...O iş bizi eğitiyor büyütüyor geliştiriyor...Bir nevi hocamız gurumuz oluyor...Çalışılan malzeme için de bu geçerli sanırım...

Hindistan'da belirli bir gün var ki meslek erbabları mesleğini icra ettikleri alet edavat araç ne varsa (taksiler için arabaları, müzisyenler için enstrümanları ...) onu çiçeklerle süsleyip varlığı için şükredip dua ediyorlar...Sanki canlı bir varlık mış gibi...

Çamura aşık üç güzel kadınla tanıştım ben burada...Sihirli büyülü tılsımlı bir şey çamur onlar için...Sanki kendilerini yeniden yeniden yaratıyorlar çamura her dokunduklarında...Yaşama kendilerine duydukları aşk sanki her daim artıyor her dokunuşta ve dışarı taşıyor...

Bir de ne istediğini bilmek kararlı olmak ve anlamlı tesadüfleri iyi algılamak, izin vermek olmakta olana...İşte benim çıkarımlarım bunlar oldu...

Bu arada inanılmaz hoş sohbetler, çaylar , kahveler , ev yapımı kek ve kurabiler işin tam keyif tarafı oluyor...

Lütfen uğrayın Macha'ya...Hatta elinden tutun bir çocuğun ve onunla gidin...İçinizdeki çocuk inanın çok ama çok eğlenecek burada...

sevgiyle