Elinde olan oraya destek olur ihtiyacı olan ihtiyacı kadarını alırmış.
Para olan taştan günlerce para alınmadığını gözlemleyen Fransız gezginlerden bile bahsediliyor.
Sadaka ismi pek benim içime iyi gelmiyor!
Başka bir isimle ve mekanizma ile bir "yardımlaşma sandığı" oluşturulabilir muhtarlık veya belediye kanalı ile belkide.
İçsel erdem, etik ve vicdanımızla bu konuya bakabilmeliyiz diye düşünüyorum.
Artık içsel zenginliklerimizle tatmin olmanın zamanı gelmiştir belkide?
Bir kaç yüz TL 'lik ayakkabı alabiliriz elbette ya da yemeğe gidebiliriz bir gece.
Ancak bu paranın bir insanın hayatına nasıl dokunabileceğini de hesaplayabilmeliyiz artık diye düşünüyorum.
Bir resim kursu, bir sezonluk yüzme dersi, bir müzik aleti , bir eğitim seti hediyesi yaşamları değiştirebilir sanki.
Tanrılar Okulu kitabında çok sevdiğim bir bölüm var yine Dreamer'ın ağzından.
"Vermek,kendini vermektir. Vermek için sahip olmak, ve sahip olmak için,olmak gerekir."
Başkaları için de yaşanmış olan bir yaşam ancak bize aradığımız içsel huzuru ve mutluluğu getirecektir.
Üniversite yıllarında okuduğum bir kitap vardı. Adı yanılmıyorsam "Nasıl Yapmalı?" idi. Orada halkı portakal satın alıp yiyemediğinden parası olmasına rağmen portakal almayı red eden bir adam vardı. Beni çok etkilemiştir duruşu! Ne kadarını yapabildim yaşamımda tarşılır ama artık bu konuda daha özenli ve duyarlı olmaya çalışıyorum en azından.
Halkımız odun kömür parasına onurunu geleceğini satmak zorunda kalmasın...
Yargılamak yerine anlamaya ve empati kurmaya, gerçeği tespit edip alternatif çözüm yaratmaya odaklanmalıyız kanısındayım.
Nasıl bir yöntem bulunabilir bu yardımlaşma sandığı için?
Hep birlikte düşünelim!
Sevgiyle,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder