Babam Barlas Erdemir'in babası dedem Kazım Erdemir 1949 yılında Üsküdar Salacak'taki aile toprağımız olarak tanımladığım araziyi almış.
Dedem birbuçuk dönüm arazide üç katlı bir ev inşaa etmiş ve alt bahçe bostan üst bahçe çiçeklik olarak düzenlemiş. Özenle ailesi için bir yuva kurmuş dedem.
Bostan kısmına da sevgili dedem Kazım bey çeşit çeşit meyve ağaçları dikmiş. Karaduttan incirden kiraza kayısıdan eriklere malta eriğinden armutlara ceviz fındık vişne aklınıza gelen her meyve ağacı olduğunu hatırlıyorum.
Dedem babam 19 yaşında vefat edince, bahçenin tüm sorumluluğunu babam almış.
Muhtemelen yine dedemin diktiği bir de ıhlamur ağacımız vardı bahçemizde.
Ben de yirmi yaşına kadar bu bostanlı bahçeli evde yaşadım. 1987 yılında tüm araziye iki apartman yapılması planlandı ve iki ağaç dışında onlarca ağacı malesef kaybettik.
Sadece o ıhlamur ağacı ve bir çam fıstığı ağacı kalmıştı geriye.
Belki de yüz yaşına merdiven dayamış bu ıhlamur agacı 2025 yılının temmuz ayına kadar ailemizin bir büyüğü gibi bizlerle birlikteydi.
Babam 2023 mart ayında rahatsızlanmıştı. Malesef agresif ilerleyenbir kanser ile karşı karşıyaydık. Ve 3 haziran 2023 'de vefatından sadece bir kaç gün önce ''Ihlamur kalacak mı acaba? '' demişti.
Babamın çocukluğuna gençliğine tüm yaşamına tanıklık etmiş ona arkadaşlık etmiş bir ağaçtı bu ağaç. Kadim bir dostu kaybetme endişesi vardı yüreğinde güzel babamın. Belki de ailesi ile annesi babası ile bağını temsil ediyordu o ıhlamur ağacı.
Ve onun ani kaybının acısı ile bir kaç gün sonra kentsel dönüşümü üstlenen müteaahit firma sahibini ziyarete gitmiştim.
Ve babamın ıhlamur ağacının korunması için ricada bulundum.
İki sene ruhsat için bekledik ve hep bir umudum vardı.
Arada yine tekrarladım ricamızı.
Ve 2025 temmuz ayında malesef otopark için tüm ağaçların kesilmesi gerektiği bilgisini aldık.
Ağacı taşıyarak koruyalım dedik fakat yaşı nedeni ile yerinde korunması gerektiği iletildi NGBB botanik bahçesindeki dostlarım tarafından.
Ve acı bir şekilde durumu kabullenmek durumunda kaldım.
Veda etmekten ayrılığı kabul etmekten başka bir çarem kalmamıştı.
Ihlamur ağacını gören penceremizin önünde mum ve tütsü yaktım bir akşam.
Bizlerin güvenli bir evde oturması için varlığını feda ettiği için teşekkür ettim,...
Çocukluğumda yaz başında açan çiçeklerini toplardık babamla. Mis gibi ıhlamur kokardı üstümüz başımız.
Ve o temmuz yaz akşamı, ki çiçekleri kurumuştu çoktan, hafif bir rüzgarla bir an mis gibi ıhlamur kokusu duydum.
Sanki beni duymuştu ıhlamur ağacımız ve onu onurlandırmak için yaptığım serenomiyi kabul etmişti.
Bağ kurmuştuk!
Belki de babamın ruhu ıhlamur ağacı aracılığı ile bana mesaj yollamıştı.
Beni duyuyor ve görüyordu.
Yanılmıyorsam ertesi gün dibindeki sürgünlerden alıp belki yavrularını kurtarabilir miyiz diye bir fikir geldi aklıma. Yaz ayı olduğundan zordu tutması. Ama denemek zorundaydım.
Müteahhit firma yetkilisine bilgi verdim ve peysaj sorumlusu da geldi ağacın köklenmesi işlemine. Ve peysaj sorumlusu beş adet sürgünü alabildi. 20 yaşındaki oğlumla yan yana izledik ağacın köklenmesini. Sanki bir aile büyüğümüzün cenazesine hazırlanışını izliyorduk. Saygı ile sessizce eşlik ettik bu olaya.
Bebek sürgünleri hemen bir saksıya dikip suladık. Acil olarak botanik bahçesine götürmemiz gerekiyordu gerekli ilk müdahale için.
Hemen bir taksi çağırdık ve 80 yaşındaki annemi de alarak yola çıktık sürgünlerle.
Tam taksi hareket ettiğinde bizim ıhlamur ağacının yüklendiği kamyonet önümüzde hareket etti. Uzun bir süre ağaç yüklü kamyonetin arkasında yol aldık taksi ile. Sanki cenaze arabasının arkasından gidiyorduk.
Ve yollarımız ayrıldı bir noktada.
Sürgünleri vakitlice yetiştirdik botanik bahçesine ve gölgelik uygun bir yere yerleştirip su verdik.
Ara ara gidip ziyaret ediyorum.
2026 baharında anlayacağız, hayata tutunum tutunmadıklarını.
Umarım bir süpriz yaparlar ve hayata tutunurlar. Ve biz de yeni evimizin bahçesine uygun bir yere dikebiliriz tekrardan.
Yaşadığım bu olay sonrası kentsel dönüşümde ne çok ağaç kaybı yaşadığımızı bir kez daha duyumsadım acı ile. Gerekli masrafları ödeyerek ağaçlarını kurtarmak isteyen vatandaşa büyükşehir belediyelerinin destek olması mümkün olmalı diye düşündüm. Bir çok değerli ağaç taşınarak başka yerlerde yaşamaya devam edebilirler.
Zor değil bu mümkün!
Atamızın bir çınar ağacını yaşatmak için bir köşkü taşıttığını hatırlayınca hele daha bir umutlandım.
Sadece ihtiyacı görmek ve alan açmak yeterli. Duyarlı olmak!
Bir çok ağaç dostu maliyetini de ödeyerek ağaçların korunmasına destek olacaktır eminim.
Babamın ıhlamur ağacının iki yaprağını aldım kuruttum. Ve hazine kutumda saklıyorum.
Huzur içinde ol sevgili babacığım.
Seni seviyorum...
Not : Aile bahçemizden yadigar son çam fıstığı ağacımızı sorarsanız o hala yaşıyor. Kamuya ait oldu. Sokak başında dimdik güneşi selamlıyor her sabah. Arada sohbet ediyoruz. Ve yakında çıkacak KOMŞUM AĞAÇ Üsküdar Ağaç Turu isimli çocuk kitabımdaki ağaçlardan biri olarak yaşatacağım dedemin ağacını.
xxxx
