Zeytin Ağacının Bilgeliği

 Bu anlatacağım hikaye gerçek yaşanmış bir olaya ait.

Amacım ağaçların ''sadece'' gezegende yaşam için zorunluluk olan oksijeni üretmek, karbon yakalamak ya da aşırı sıcaklara karşı gezegeni soğutan fonsiyonlarının ötesinde, bilinci olan canlılar olarak algılanmasına aracılık etmek.

Bu paylaşım için hikayenin ana kahramanından izin aldım. Sadece isimleri gizli tutmak adına değiştirerek yazıyorum.

Herşey geçen baharda 2017 yılından bu yana gönüllüsü olduğum ve çocuk atölyeleri yaptığım Ataşehir'deki Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi'nde katıldığım bir atölyede başladı.

Atölye bir yetişkin atölyesi idi ve biz gönüllüler de ayrıca davet edilmiştik.  Atölye bahçede tüm duyularımızla gezi yapmayı da sınıf içinde renkli kalemlerle çalışmayı da içeriyordu. Gerçekten çok keyifli ve ufuk açısı bir atölye idi.

Bahçe gezisi sırasında atölyeyi yapan eğitmenimiz bahçenin Ertuğrul Adası bölümünde yer alan yaşlı zeytin ağacına dokunmamızı istemişti.

    
Yaklaşık 500 yaşında olduğu söylenen bu zeytin ağacına onca senedir daha önce dokunduğumu hatırlamıyorum.  Bahçenin kurucusu sevgili Nihat Gökyiğit bu zeytini yıllar önce  yıpranmış,  nerede ise parçalanmış  bir şekilde bulmuş bir şantiye alanında. Bunun üzerine hemen ağacı bahçeye taşıtmış. O gün bu gün bahçede mutlu mesut yaşıyor yaşlı zeytin ağacı.

İşte ben yaşlı zeytine dokunduğum anda zihnimde şöyle bir cümle belirdi. '' Ayşe' e  meditasyon yaptırmalıyım''

Ayşe benim resim öğretmenim ve tam da bu olayın geçtiği sırada,  bir kaç aydır resim atölyelerine katılıyor ve kara kalem dersi alıyordum.

Ve 1993 yılından bu yana da  Kundalini Meditasyonu uyguluyorum. Hindistan'da bulunduğum yıllar boyunca bu uygulamayı pratik etmiş ve özellikle kanser hastalarına yönelik çok ciddi iyileşme / destek verdiğini  birinci elden gözlemlemiştim. 

Özetle yaşlı zeytine dokunduğumda öğretmenime Kundalini mesditasyonu yaptırmam konusunda bir bilgi ya da yönlendirme/ rehberlik  almıştım. Öğretmenim daha önce kanser atlatmıştı ve kontrolleri yapılıyordu düzenli olarak. Evet destekleyici olabilirdi düzenli meditasyon.

İlk fırsatta öğretmenimi ziyaret ederek yaşadığım olayı anlattım. 

Olayın derinliğinin buraya kadar anlattığımın çok ötesinde bir yere varacağını tahmin bile edemezdim o ana kadar...

Öğretmenim bir an durdu ve gözleri kocaman olarak ''Bu teyzemin zeytin ağacı''dedi. Teyzesinin  de resim öğretmeni olduğunu ve bir süre önce  vefat ettiğini biliyordum.

Fakat öğretmenimin teyzesinin Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi'nin ilk bitki ressamlarından olduğunu ve dokunduğum yaşlı zeytin ağacı ile özel bir bağı olduğunu bilmiyordum.

Öğretmenim hızlıca  içeriye gitti ve teyzesinin yaptığı zeytin resmini getirdi.

''Bu mu bahsettiğin ağaç?'' diye sordu.

Ben emindim. O yaşta başka zeytin yoktu bahçede. Yine de ''Sorup teyid etmem gerekir.'' dedim.

Ve evet , bahçedeki arkadaşlara sorduğumda hepsi öğretmenimin teyzesini tanıyordu  ve de zeytin ağacını teyid ettiler.

Bu olaydan çok etkilendim...

Yaşlı zeytin öğretmenimin teyzesi  ile özel bir bağ kurmuştu. Öğretmenim kanser atlatmıştı.  Ve  ağaca dokunduğumda ona iyi gelebilecek tekniği bilen bana Kundalini meditasyonu yaptırmamı salık vermişti.

Zeytin ağacına dokunduğumda, ağaç,  öğretmenimin teyzesinin yeğeni ile temasta olduğumu, öğretmenimin kanser atlattığını, benim öğretmenime destek olabilecek  Kundalini meditasyonu yaptırdığımı biliyordu özetle. 

Öğretmenimin teyzesinin de maddi dünyadan ayrıldığını düşününce, hiç bir şeyin kaybolmadığına herşeyin enerji boyutunda varolmaya devam ettiğine, tüm varoluşun bizim sınırlı duyularımızın ötesinde iletişimde olduğuna ve sevdiklerimizin her nerede olursa olsun bizim iyiliğimiz için her vesile ve fırsatta bizlere destek olduğuna tanıklık etmek ruhuma çok iyi geldi.

Ağaç aracılığı ile öğretmenimin teyzesinin ruhu ile +iletişim kurmuştum sanki. Ve aklıma Yıldızlar Arası filmi geldi. Boyutlar belki de iç içe ve fakat bizim algımıza kapalılar üç boyut dışındaki boyutlar. Ve belki de ağaçlar bu boyutlarla bağ kurmamıza aracılık yapan boyut kapılarıdır. 

Öğretmenim ağacı  teyid edince inanılmaz mutlu oldu. Ve evet birlikte Kundalini meditasyonu yaptık. Düzenli uygulamaları da aktardım. Ben görevimi yerine getirmiş oldum bu şekilde.

Ülkemizde yaşanan orman yangınları ve zeytinliklerimize  yönelik planlanan yok edici projelere karşı bu deneyimi sizlerle paylaşmayı ahlaki bir sorumluluk olarak gördüm.

Öğretmenimin izni ile sizlerle paylaştım.

Ağaçlar tüm varoluş ile bağı olan, biz insanlardan çok daha fazla duyulara sahip, geçmişi şimdiyi ve hatta belki de geleceği dahi bilen bilinç sahibi canlılardır. 

Ortak bir yaşam alanının  yaşam şebekesinin (web of life) bir nevi baz istasyonlarıdır.

Ağaçların kaybı yaşam şebekesinde büyük yaralar açmaktadır.

İklim krizi ve aşırı sıcaklar,  susuzluk, biyoçeşitliliğin azalması ve daha bir çok çevresel felaketin temelinde ağaçsızlık önemli bir role sahiptir.

Biz insanların da bu ağaçların bağlı olduğu yaşam şebekesine bağlı olduğunu düşünüyorum. Bağımız ne kadar güçlü ise o kadar sağlıklı ve dengeli oluyoruz. İnsan oluyoruz!

Bilim bir gün bunu kanıtlayacak ve dünyanın her yerinde deli gibi ağaç dikilecek. Tek bir ağacın köklenmesi bile çok ağır cezalara denk gelecek.

Ben de oğullarıma , öldükten sonra beni hatırlamak isterlerse, özel bağ kurduğuma inandığım Fenerbahçe Parkı'ndaki dev sakız ağacının yanına gidip ona dokunarak bir süre meditasyon yapabileceklerini söyledim.

Ayrılık bir ilüzyon ve sevdiklerimize az da olsa tutunabilecekleri bir dal vermek hoşuma gitti.

Öğretmenime uzun yıllar sevdikleri ile sağlıklı bir yaşam dilerken, öte dünyaya göç etmiş sevgili teyzesine de saygı ve minnet duyguları ile teşekkür ediyorum. Yaşattığı bu deneyim farkındalık için. Huzur içinde olsun...

Işıkla,

x